Dhr. Nico Raadgers (1930 - 2021)

Nico Raadgers is op 3 december 2021 overleden. Hij was meer dan 75 jaar lid van Winnubst. Wij missen Nico, klarinettist in hart en nieren, altijd bereid om de jongere leden advies te geven.

Ons erelid Nico Raadgers werd tijdens het nieuwjaarsconcert op zondag 3 januari 2016 geëerd voor zijn trouw aan de club. Nico heeft 70 jaar klarinet gespeeld bij Winnubst en dit werd gevierd met een vergulde speld met 3 zirkonia’s en een oorkonde namens de muziekbond; KNMO.

Nico is geboren op 14 mei 1930, na het doorlopen van de Ambachtsschool is hij gaan werken bij de gebroeders Steeman. Deze heren waren muzikaal actief en zo is ook Nico bij Winnubst terecht gekomen. Na zijn werk bij de gebroeders Steeman is hij op de Rijkswerf en bij de Marine als timmerman aan het werk geweest. En vanaf zijn vijftigste is Nico particulier gaan werken.

Muziek is altijd erg belangrijk geweest voor Nico, al van jongs af aan. Zijn vader speelde viool, zijn tante piano. Ook in de buurt werd veel muziek gemaakt. Meneer Dol was bij de Stafmuziek en Nico stond als jongentje te luisteren hoe hij zat te spelen. Buurjongen Cornelis ging bij het Koninklijk Militair Kapel en die vertelde mooie verhalen; dat wilde Nico ook wel!

De liefde voor muziek heeft Nico ook overgedragen aan zijn kinderen. 2 dochters spelen blokfluit, 1 ook klarinet en een ander nog dwarsfluit.

Gedurende de oorlog zat Nico in Sint Pancras, aan het einde van de oorlog kwam Nico weer terug naar Den Helder en Winnubst startte weer met repeteren. Vanaf toen werd hij lid van de vereniging. Nico kreeg klarinetles van meneer Greuter, tussen de middag ging hij thuis even ‘riedelen’, hierdoor had hij een enorm uithoudingsvermogen. Tijdens zijn loopbaan bij de Marine werd Nico ook uitgezonden, maar hij bleef muziek maken. In 1949 vertrok Nico naar Indonesië, in dit jaar verruilde hij zijn klarinet voor de bariton saxofoon. Wanneer er schepen naar Nederland vertrokken, stond het muziekkorps op de kade te spelen, dat was leuk om te doen. De kapitein liet met een hijskraan een kist bier bij het korps neerzetten. Daarna nog anderhalf jaar op vliegveld Valkenburg gezeten en hier ook bij het kapel Marine Luchtvaartdienst; eveneens op de baritonsax. En in 1960 vertrok Nico voor anderhalf jaar naar Nieuw Guinea. 

In die 70 jaar bij Winnubst heeft Nico heel veel meegemaakt; van fanfare werd Winnubst een harmonie en gedurende de tijd mochten ook vrouwen bij het orkest. Zo heeft Nico ook heel wat dirigenten voorbij zien komen en iedere periode heeft zo zijn charmes. 

Vroeger ging Winnubst veel op concours, voornamelijk in de dorpen in West Friesland. Er werd altijd eerst een mars gelopen en daarna een nummer zittend op de plaats gedaan. De voorzitter moest zich dan, met de pet in zijn hand, afmelden bij de jury. Hier zijn mooie punten mee behaald. In Heerhugowaard is Winnubst zelfs gepromoveerd tot de superieure afdeling. Winnubst speelde toen in het concertgebouw in Amsterdam. Zij speelde toen Ouverture Egmond van Beethoven. Dit was bijzonder goed gedaan en zelfs burgemeester Ritmeester kwam kijken.

Het spelen van een mars was voor Nico een must. Vroeger werd er veel op straat gelopen, bijvoorbeeld met Koninginnedag. En toen de Knorhanen werden opgericht was ook Nico van de partij. Op den duur kwam er meer jongelui bij en is hij daarmee gestopt.

In al die jaren heeft Nico heel wat mooie stukken gespeeld. Een aantal, waaronder Het muziekstuk  ‘the Planets’  van de Engelsman Gustav Holst, bleef Nico altijd bij. Maar ook het spelen met een man of 12 in de kerk op een bruiloft was erg mooi; de mis van Mozart. Een pittig stuk, maar prachtige klanken. Ouverture Russisch Paasfeest van Rimsky Korsakov vond Nico een subliem stuk en hij zou het dan ook leuk hebben gevonden als Winnubst dat nog eens zou spelen.

Er zijn ook heel wat mooie momenten voorbij gekomen. Soms werd Nico op een repetitie gepakt door een bepaald moment, dat vond hij heel bijzonder. Onder leiding van dirigent Herzhorn werd het stuk Rosamunde van Schubert gespeeld. Winnubst zat subliem in de klarinetten, een behoorlijke bezetting. Schitterend was dat. Heel wat jaren terug speelde Nico het concert voor 2 klarinetten, samen met Henk Toes. Nico’s ouders, broer, zussen en tantes kwamen luisteren naar het concert. Dit vond Nico toch wel een van de mooiste momenten bij Winnubst.

Nico vond het altijd gezellig bij Winnubst, er hangt een bepaalde sfeer. Je praat met iedereen en dat is leuk. Hij heeft heel lang op de eerste rij gezeten, maar op den duur was er ‘ondersteuning’ nodig op de tweede rij. Helaas redde Nico het lichamelijk niet meer om klarinet te spelen, waardoor hij tot zijn spijt in 2015 na 70 muzikale jaren genoodzaakt was te stoppen als spelend lid.